Drang versus dwang
Waarom doen zo weinig mensen werk wat ze leuk vinden?
Ik denk omdat de meesten mensen niet weten wat dat is. Zo werkte het bij mij tenminste.
Rutger Bregman is hot met zijn verhaal over morele ambitie. Hate it or love it, bij mij gaat er, als voorvechter van onconventionele loopbanen, zeker een vuurtje branden. Want ook ik begon mijn loopbaan met geestdodend advieswerk voor banken die al lang vergeten zijn dat ze een nutsfunctie hebben. En veel van mijn hoogopgeleide kennissen kunnen tot op de dag van vandaag moeilijk uitleggen wat het nut van hun baan is. Laat staan wat het nut van hun baan voor de maatschappij is. Laat staan wat er leuk aan is.
Een paar jaar geleden liep ik met een coach een rondje om de bosbaan. Hij vroeg naar mijn ambities, mijn drijfveren, naar wat ik zocht in werk en het leven. Ik weet niet meer precies wat ik hem vertelde, iets met groeien en duurzaamheid, maar doet er ook niet toe. Want opeens stond hij stil, raapte een tak op en tekende een cirkel op het zanderige wandelpad. “Oké Laurens, kun jij mij aangeven welk deel van wat je net zei drang is en welk deel dwang?”
Drang versus dwang. Oftewel, intrinsiek gedreven versus omgevingsgedreven. Ik dacht diep na. En dacht terug aan een oefening tijdens een andere coachingssessie zo’n 8 jaar eerder, toen ik nog consultant was, zoekende naar waar ik mijn talenten nuttig kon maken. Toen wist ik al precies wat mij dreef. Nou ja, mijn hoofd dacht dat te weten. Mijn hoofd was feitelijk wat me dreef. Ik pakte na enige twijfeling de tak van hem over en trok een lijn door het midden van de cirkel.
Toen, inmiddels 11 jaar geleden, kwam ik uiteindelijk tot het inzicht dat mijn belangrijkste drijfveer het delen van kennis was. Vervolgens deed ik daar weinig mee, behalve kennis vergaren om later te delen. Maar nu ben ik dichtbij. Mijn drijfveren en mijn (werkende) leven zijn niet eerder zo harmonieus geweest.
Het is ook waar ik op aan ga in gesprek met vrienden en andere ondernemers. Als mensen gedreven zijn, een sterke missie hebben, dan voel ik dat. Ze hebben drang, een zeer waardevolle eigenschap om het nog eens ver te schoppen. Hoe ver? Lees daar de verhalen van Rutger Bregman over Ralph Nader en de quakers nog maar eens op na. (ik heb een linkje voor je als je die wilt)